De 31ste aflevering van BALLIEMAN voelt als een zondagskater na een intens voetbalweekend: veel emoties, weinig glorie en een tafel die barst van meningen. Alexandre en Gilles zitten deze keer niet alleen, want Derrick Tshimanga schuift aan om mee te filosoferen over wat er zich afspeelde op en naast de Belgische velden. Geen Play-Downs dit weekend, dus tijd voor een bredere blik – en wat blijkt? De balans tussen euforie en frustratie was zelden zo scherp.
De grootste euforie? Die kwam uit de Challenger Pro League. Een bloedstollende slotspeeldag besliste over promotie en titel. Zulte Waregem kroonde zich tot kampioen en RAA La Louvière knokte zich verrassend naar promotie. Twee clubs met compleet verschillende trajecten, maar beiden klaar voor een nieuwe start in 1A. “Promotievoetbal is pure rock-‘n-roll,” merkt Derrick fijntjes op, en daar valt weinig tegenin te brengen.
Maar terwijl de onderlaag feestviert, broeit de frustratie in de hoogste klasse. Drie thuisclubs kregen een fluitconcert van hun eigen fans – een zeldzaam maar pijnlijk signaal. In het Lotto Park waren Alexandre en Gilles er live bij voor de clash tussen Anderlecht en Antwerp, maar kregen in de plaats van spektakel een draak van een match voorgeschoteld. “Twee topclubs, nul passie. Het was alsof we naar een vriendschappelijke wedstrijd op woensdagmiddag zaten te kijken,” zucht Alex.
De malaise strekte zich ook uit tot Genk, waar de ploeg compleet overrompeld werd door de intensiteit van Union. “Ze speelden alsof het seizoen al gedaan was,” zegt Gilles. En dan was er nog Gent, dat al vroeg op achterstand kwam tegen Club Brugge en nooit echt herstelde. De conclusie? De topclubs worstelen met vorm, focus en misschien ook met de verwachtingen van hun eigen achterban.
Derrick Tshimanga – ex-speler, realist en scherp analist – laat zich in deze aflevering niet verleiden tot gemakkelijke conclusies. Zijn “short term vision” is net dat: realistisch kijken naar de komende weken zonder zich te verliezen in paniekvoetbal of overdreven pessimisme. Volgens hem zijn die fluitconcerten een signaal, geen doodvonnis. “Soms is het goed dat de supporters zich laten horen. Dan weet je dat het hen nog iets kan schelen.”
Ook in de Europe Play-Offs was het billen knijpen, al leverde dat weinig spektakel op. Twee gelijke spelen, een paar lichtflitsen, en één duidelijke conclusie: er zit wél talent, maar niet altijd de juiste omkadering. Eén speler sprong eruit – de “superspits” die deze zomer verkocht moet worden. Namen worden niet expliciet genoemd, maar tussen de lijnen wordt het duidelijk wie het is. “Als die vertrekt, moet je je hele spel herdenken,” klinkt het.
Zoals altijd eindigt BALLIEMAN met de vaste rubrieken: de ballieman van de week en de legendarische 1X2. Het zijn die herkenbare formats die de podcast zoveel meer maken dan enkel voetbalpraat. Het is een mix van nostalgie, actualiteit en scherpe observaties – een combinatie die zelden teleurstelt.
Aflevering 31 is een perfecte samenvatting van de Belgische voetbalrealiteit anno nu: verrassingen in de lagere reeksen, frustratie bij de topclubs en een kloof tussen ambitie en uitvoering. Met Derrick Tshimanga als gast krijgen we een blik van binnenuit, maar zonder filter. Geen grootse uitspraken, geen overdreven drama. Gewoon: voetbal zoals het is. En soms, is dat meer dan genoeg.
