
Vanaf 2 juli is Zwitserland het decor voor een nieuw hoofdstuk in het snelgroeiende vrouwenvoetbal. Zestien nationale ploegen strijken neer in acht gaststeden, verspreid van Basel tot Thun, met één gezamenlijk doel: op 27 juli de Europese kroon veroveren. Het is het derde EK op rij met zestien teams, een opzet die zijn waarde intussen bewezen heeft.
Waar kan je je aan verwachten in Zwitserland?
De groepsfase bestaat uit vier poules met elk vier landen. De top twee per groep plaatst zich voor de kwartfinales, waarna het klassieke knock-outsysteem volgt tot in de finale. Het hoeft niet altijd ontzettend ingewikkeld te zijn om voldoende spanning te genereren.
Vier jaar geleden kroonde Engeland zich in eigen land tot kampioen na verleningen in een kolkende finale tegen Duitsland op Wembley. Daarvoor was Nederland de verrassende winnaar in 2017, ook toen voor eigen publiek. Deze editie is meer dan ooit open: gevestigde waarden zijn aanwezig, maar nieuwe uitdagers staan te popelen om geschiedenis te schrijven.
Zelden was het deelnemersveld zó indrukwekkend. Spanje arriveert als regerend wereldkampioen en beschikt over een gouden generatie die het vrouwenvoetbal hertekent. Toch konden de Spaanse vrouwen nog nooit Europees kampioen worden. Met creatieve middenvelders, technisch meesterschap en veel diepgang op de flanken zijn ze desondanks de te kloppen ploeg. Hun sterspeelster en tevens Ballon D’Or-winnares Aitana Bonmatí leek even te moeten passen door een virale infectie, maar zal toch speelklaar raken.
Duitsland is dan weer het land van de traditie. Niemand won het EK vaker dan de Duitse vrouwen (acht keer), en ondanks een lastige aanloop blijven ze altijd meedingen. Frankrijk en Engeland vervolledigen het kwartet van topfavorieten. De Franse selectie staat bol van het talent, maar wacht al jaren op een doorbraak op een groot toernooi. Engeland, de titelhouder, mist wat sterkhouders maar heeft nog steeds een overvloed aan kwaliteit en toernooiervaring in de ploeg. Onze ogen zijn dan ook gericht op groep D, waar Frankrijk, Engeland én Nederland samen zitten. Daar sneuvelt gegarandeerd minstens één grootmacht al in de groepsfase.
Wat mogen we verwachten van de Red Flames?
België komt terecht in groep B, samen met Spanje, Italië en Portugal. Op papier een zware loting, al is plaats twee absoluut niet onhaalbaar. De openingswedstrijd tegen Italië wordt meteen cruciaal. Twee jaar geleden wisten de Flames die nog te winnen met het kleinste verschil, we hopen alvast op eenzelfde resultaat!
Tegen Spanje zal het knokken worden, al is ervaring tegen dit type tegenstander op zich al waardevol. De beslissende partij lijkt gepland voor 11 juli: België-Portugal. In de recente Nations League konden de Flames vertrouwen tanken met een klinkende zege, maar dat zegt in de context van een EK uiteraard niet alles. Alles zal afhangen hoe beide ploegen er tegen dan voor staan. Is één van hen op dat moment al zeker van uitschakeling, of is het nog “all to play for”?
De Red Flames bereiden zich voor in een pittoresk basecamp in de Zwitserse bergen en hopen voor het eerst de halve finales van een groot toernooi te bereiken. Dat zou een historische prestatie zijn, maar de ambities zijn niet onrealistisch.
Het EK speelt zich af op prachtige locaties zoals Zürich, Genève en Sion. De finale vindt plaats in het iconische St. Jakob-Park van Basel. Van 2 tot 27 juli leeft Europa opnieuw op het ritme van het vrouwenvoetbal. De vraag is simpel: welke ploeg schrijft haar naam dit jaar in de geschiedenisboeken?