In deze reeks blikt Jonathan Wilson terug op de vijf beste wedstrijden die de Champions League ons deze eeuw al gegeven heeft. Vorige keer las je over Barcelona’s verpletterrende overwinning op Manchester United in de finale van 2009, één van Guardiola’s belangrijkste overwinningen. Vandaag is het tijd voor het Nr. 4, één van Peps ergste nederlagen.
Nr. 4. Champions League halve finale 2014
Bayern München 0-4 Real Madrid
Er is één groot verhaal in de afgelopen tien jaar van de Champions League, één verhaal dat alles met elkaar verbindt. En dat verhaal is dat van Pep Guardiola! Hij is een briljant en visionair strateeg die maar liefst acht titels won in tien seizoenen. Hij heeft balbezit op het hoogste niveau heruitgevonden. Toch is hij er sinds 2011 niet meer in geslaagd om een Champions League binnen te halen. Terwijl Zidane, wiens impact op het voetbal en de evolutie van de sport veel kleiner (of zelfs onbestaand) is, de titel ondertussen al zo veel vaker heeft gepakt.
In het begin waren die exits uit de Champions League te wijten aan ongelooflijke tegenslagen en een opmerkelijk veerkrachtig verdedigingswerk. In Guardiola's vier seizoenen bij Barcelona won Pep de Champions League in 2009 en 2011. In 2010 en 2012 werd hij eruit gekegeld door Jose Mourinho's Inter en Roberto Di Matteo's Chelsea.
De eerste verschuiving kwam er na Guardiola’s sabbattijd in New York. Hij ging aan de slag bij Bayern München, een team dat net de treble op z’n naam hed gezet. Pep bracht er zijn juego de posicion binnen, won de competitie en ook de beker met ongelooflijk voetbal. Voor de club was het duidelijk: Guardiola had een nieuw tijdperk ingeluid. Anderzijds had Heynckes, zijn voorganger, wél in het vorige seizoen de Champions League gewonnen. Die missen kon dus alleen maar een stap terug betekenen.
Guardiola’s Bayern cruisde door zijn groep en won de eerste vijf wedstrijden. In de halve finale kwam de club tegen Peps vroegere rivalen te staan: Real Madrid, waar Carlo Ancelotti de lakens uitdeelde. Na 18 minuten hadden ze 82 procent balbezit, maar toen ging Madrid met de bal aan de haal, gaf Coentrão de voorzet en scoorde Karim Benzema. Bayern bleef domineren, maar het was Madrid dat voor gevaar bleef zorgen. De wedstrijd eindigde met een 1-0. "Balbezit is zinloos als je kansen weggeeft," zei Franz Beckenbauer op Sky Italia. "We mogen blij zijn dat Madrid er niet meer heeft gescoord."
Guardiola wist dat het in Madrid niet alleen aan de tactiek had gelegen. Na het binnenhalen van de landstitel kende de vorm van zijn spelers een dipje. Op de vlucht naar huis van Madrid besliste hij om in de terugwedstrijd met een 4-2-3-1 opstelling te spelen, waarindie Arjen Robben en Franck Ribéry meer vrijheid zouden krijgen.
Op zaterdag versloeg Bayern Werder Bremen 5-2. Ribéry speelde goed en invaller Roben kon scoren, maar op vlak van verdediging waren er duidelijk issues. De maandag erop volgde er een lichte training. Toen Guardiola zijn spelers vroeg hoe ze zich voelden, keken ze allemaal uit naar de terugwedstrijd. Ze praatten over de grote comebacks uit de voetbalgeschiedens en over hun verlangen om de opgelopen achterstand in te halen. Dat zette Guardiola aan om toe te geven aan al dat enthousiasme. Hij zou aanvallen. Niet met een 4-2-3-1 maar met een 4-5-4. Later zou hij zelf zeggen dat het de “biggest fuck-up” van zijn carrière was.
Eerst kwam er al een schot van Gareth Bale net over het net na een fout van Manuel Neuer. Nadien kopte Ramos in de 16de minuut een hoekschop van Modric binnen. Vier minuten later scoorde hij opnieuw. Bayern had ineens vier doelpunten nodig om door te gaan. Helaas zag het er op geen enkel moment naar uit dat dat kon gebeuren. Madrid bleef dreigend counteren, waardoor Ronaldo iets voor de rust een derde doelpunt kon maken. Na de rust zette hij de teller op vier.
De mannen van Guardiola hadden het moeilijk met de tegenaanvallen en setplays. Ineens was dat grote ontzag, dat in het voetbal bestond voor Pep en zijn stijl, verminderd. Het werd duidelijk dat als je de pressing kon voorbijsteken en de verdedigers kon laten verdedigen, ze meer kwetsbaar werden.
Die aaneenschakeling van Champions League-exits net voor finales heeft zich vervolgens voor Guardioala verdergezet: soms had het met pure pech te maken, soms stortte zijn systeem in (zoals tegen Madrid) of soms was de tegenstander gewoon meer geïnspireerd aan ‘t spelen.
En zo gaat Guardiola’s het verhaal verder: hij is het gefrustreerde genie, op zoek naar een derde Champions League, negen jaar na zijn laatste.
Klik hier om onze Nr. 5 te ontdekken: Guardiola’s Barcelona vernedert Man Utd in Rome
