In deze reeks blikt Jonathan Wilson terug op de beste wedstrijden die de Champions League ons deze eeuw al gegeven heeft. Vorige week nam hij 4 Guardiola’s trainingfilosofie onder de loep en besprak hij Real Madrids 4-0 overwinning op Peps Bayern. Vandaag is het tijd voor het Nr. 3, waarin Barcelona, met Messi én een 3-0 voorsprong, in 2019 naar Anfield trok voor de terugmatch tegen Klopps Liverpool.
Nr. 3 – Terugmatch halve finale 2019
Liverpool 4-0 Barcelona
Een voorsprong van drie doelpunten was iets waar vroeger met ontzag mee werd omgegaan. Zo’n voorsprong betekende iets. Die tijd lijkt volledig voorbij sinds Barcelona in 2017 Paris SG met 6-1 versloeg. Het lijkt wel of er tegenwoordig geen knock-outweek voorbij kan gaan zonder dat er zo’n enorme voorsprong wordt tenietgedaan. Het was Barcelona een jaar eerder overkomen in Rome. Toch leek het in 2019, toen de Catalanen naar Anfield trokken met een 3-0 voorsprong, toch nog altijd onwaarschijnlijk dat ze de Champions League-finale niet zouden halen.
Het verschil is dat de heenwedstrijd tegen Rome op een 4-1 was geëindigd. Het tegen doelpunt van Rome zette al wat druk. Deze keer, in 2019, was er geen tegendoelpunt maar een zuivere 3-0 voorsprong. Één doelpunt van Barça zou het onmogelijk maken voor de mannen van Jurgen Klopp om nog bij te benen. Bovendien hadden de Catalanen Messi bij, die op dat moment misschien wel het beste voetbal van zijn carrière aan ’t spelen was.
Hoe zou Liverpool die drie doelpunten inhalen? Zonder ook nog eens een tegendoelpunt te incasseren? En vooral: hoe zou het zonder Mohamed Salah en Roberto Firmino, allebei geblesseerd, gaan? Uiteindelijk zouden de Reds voldoende hebben aan een lichte verbetering van hun niveau en vooral ook aan een slecht spelend Barcelona.
Dat laatste was achteraf bekeken geen verrassing: uitwedstrijden in Europese competities blijken al langer een achilleshiel. Denk maar aan de 4-0 nederlaag in Parijs en de 4-1 in Rome. Barça is kwetsbaar op zo’n momenten en dan vooral tegen ploegen die hard blijven duwen of met een stevige counter afkomen. Messi, die zijn stempel had gedrukt op de heenwedstrijd, leek op de dool. Luis Suarez, die in de vorige match een doelpunt maakte, kon de bal maar 31 keer raken in 90 minuten. Kortom, veel bleef er niet over van het team dat tot 2012 door Guardiola naar topresultaten was geloodst.
Laten we echter niet vergeten dat Liverpool die avond ook gewoon goed speelde. Ze waren onvermoeibaar en stonden scherp. En dat net op één van die avonden die Anfield zo legendarisch maken: een avond waarin er een symbiose is tussen spelers en fans en ze elkaar vooruit lijken te stuwen. Jurgen Klopp had in 2016 al zo’n avond ervaren in de Europa League, waarin een 3-0 voorsprong van Borussia Dortmund in de laatste 24 minuten werd bijgehaald en daar hoopte hij deze keer ook op.
Om een 3-0 achterstand in te halen ga je best achter een vroege goal aan en is het ook aangewezen om voor te staan bij de rust. Zo blijf je als team in de comeback geloven en begint de tegenstander te twijfelen. Liverpool had die voorsprong vanaf de zevende minuut te pakken, dankzij een vroeg doelpunt van Rode Duivel Divock Origi. Het was voor de Reds wellicht de perfecte score om de eerste helft op te eindigen: Barcelona was nu kwetsbaar, maar had nog voldoende voorsprong om niet volledig in de aanval te willen gaan. Ondertussen hadden Klopps spelers laten zien dat ze sterk stonden.
Uiteindelijk bleek Trent Alexander-Arnold de sleutel voor de overwinning te zijn. In minuut 54 knalde Georginio Wijnaldum een gekruiste, lage bal van de rechtsachter het doel binnen. Er was weer hoop. Twee minuten laten, kopte dezelfde Wijnaldum de voorzet van Shaqiri in de netten. En terwijl de moed Barcelona zichtbaar in de schoenen zakte, maakte Origi het af door de hoekschop van Alexander-Arnolds binnen te trappen.
Het ondenkbare was gebeurd en het werd duidelijk dat Klopp een plaats verdienst tussen de allerbeste coaches. Hij ontwikkelde een stijl waarin harde pressing belangrijker is dan een juego de posicion, waarin balbezit zo belangrijk was. Tegelijk maakte de avond ook een eind aan de ooit zo sterke reputatie van een Barcelona dat nu oud en uitgespeeld lijkt.
Klik hier om de vorige artikels te ontdekken:
Nr. 5 – Guardiola’s Barcelona vernedert Man Utd in Rome
Nr. 4 – Ramos en Ronalod verpletteren Bayern
