De 13e etappe van de Tour 2023 brengt de renners van Châtillon-sur-Chalaronne naar de top van de Grand Colombier. De organisatoren hebben gekozen voor een spectaculair parcours, zoals gebruikelijk op quatorze juillet, de Franse nationale feestdag. Laten we eens kijken naar het parcours, het profiel en de belangrijkste favorieten voor etappe 13.
Het parcours tussen Châtillon-sur-Chalaronne en de Grand Colombier
Deze 13e etappe van de Tour 2023 wordt uitsluitend in het departement Ain verreden. De renners vertrekken voor 137,8 km waar ze 2.482 hoogtemeters moeten zien te overwinnen. – Het wordt een atypische rit want naast de korte afstand die ze moeten afleggen is de etappe verdeeld in twee delen. Eerst gaat het biljartvlak om te finishen op een bergtop.
De fictieve start wordt gegeven om 13.55 uur in de stad Châtillon-sur-Chalaronne, 20 kilometer ten westen van Bourg-en-Bresse. Het peloton rijdt in zuidoostelijke richting en bereikt Ambérieu-en-Bugey na 53 kilometer. Raar maar waar zal de Tour 2023 zes dagen later, in etappe 18, opnieuw deze zelfde stad doorkruisen.
Na 75 kilometer koers verlaten de renners de vlaktes van de Ain en klimmen ze naar het Plateau d’Hauteville, in het hart van de regio Bugey, aan het zuiden van het Jura massief. Hoewel dit niet wordt aangeduid als een kim is er een hoogteverschil van meer dan 500 meter in slechts een paar kilometer. Er ligt wel de tussensprint na 87,3 kilometer, bij de ingang van het plateau in Hauteville-Lompnes.
Het peloton keert terug naar het vlakke tijdens de afdaling van de Col de la Lèbe. Eenmaal op het vlakke brengt een overgang van 10 kilometer de hoofdrolspelers naar Culoz, aan de voet van de verschrikkelijke Grand Colombier. De finishlijn wordt getrokken op de top deze mythische col in het Jura-massief, na een klim van 17,4 km buiten categorie aan gemiddeld 7,1%.
Profiel van etappe 13
De beklimming naar de Grand Colombier
De beklimming gaat via de zuidelijke helling, die de langste maar ook de meest symbolische is. Hier vind je de beroemde serie switchbacks en het duizelingwekkende uitzicht over het Lac du Bourget. De klim vanaf Culoz heeft een lager gemiddeld stijgingspercentage dan de andere hellingen, maar het is niet makkelijker. In feite is deze pas een van de moeilijkste in Frankrijk.
Het begint sterk, met de eerste kilometer aan 7,2% gevolgd door een tweede aan 9,4%. De moeilijkste stukken van deze vroege beklimming verschijnen na kilometer 5, met stukken van 12% en een gemiddeld stijgingspercentage van 10,1% over een kilometer.
Het stijgingspercentage neemt af tussen de 7e en 9e kilometer en dit is de eerste herstelperiode. Daarna volgen nog vier veeleisende kilometers, waarvan één met een gemiddeld stijgingspercentage van 10% en wederom stukken met een gemiddeld stijgingspercentage van 12%.
Met nog iets meer dan vier kilometer te gaan, biedt een ander 1 kilometer lang vlak gedeelte een laatste moment van rust. De laatste drie kilometer, die schommelen tussen 6% en 7%, zijn “makkelijker” vergeleken met het begin van de klim. Natuurlijk is alles relatief, want vermoeidheid zal meespelen. En pas op voor de laatste 300 meter, die opnieuw afdalen in de duisternis (10%).
De Col du Grand Colombier in de Tour
De liefdesrelatie tussen de Tour en de Grand Colombier is relatief recent. Het eerste bezoek dateert uit 2012, toen Thomas Voeckler de etappe won die de renners van Macon naar Bellegarde-sur-Valserine bracht.
Sindsdien is de Grande Boucle regelmatig teruggekeerd naar Ain om deze reus te beklimmen. In 2016 was de Grand Colombier twee keer te zien in de etappe tussen Bourg-en-Bresse en Culoz. De eerste beklimming was vanuit Lochieu, gevolgd door een tweede vanuit Culoz naar de beroemde haarspeldbochten van de Grand Colombier. De etappewinst ging naar Rafal Majka, de huidige ploegmaat van Pogacar.
Een jaar later stond de Col du Grand Colombier op het programma voor etappe 9 (Nantua – Chambéry). Op die dag won Warren Barguil de etappe, na een verschrikkelijk zwaar parcours, gemarkeerd door andere veeleisende beklimmingen, zoals de Col de la Biche en de Mont du Chat.
De laatste keer dat de Tour naar de Col du Grand Colombier kwam was in 2020. Net als dit jaar was het een aankomst op de top, na een volledig vlakke eerste helft van de etappe. De slotklim werd voorafgegaan door twee klimmen van eerste categorie: de Selle de Fromentel en de Col de la Biche. Tadej Pogacar won de sprint voor Primoz Roglic. Het duo hield Richie Porte op 5 seconden, Miguel Ángel López eindigde op 8 seconden en een groep bestaande uit Enric Mas, Sepp Kuss en Mikel Landa op 15 seconden. De gaten waren klein, vooral door de afwachtende houding van de favorieten.
De favorieten voor etappe 13
Net als in etappe 9, de etappe naar de Puy de Dôme, zal de vraag zijn of de ontsnapping van de dag wel of niet zal winnen. Zoals we zagen in de Auvergne, lieten Jumbo-Visma en de Emiraten een voorsprong toe tot 15 minuten.
Dat zou nu echter wel eens anders kunnen zijn. Met slechts 137 kilometer voor de boeg is de kans groot dat we een intense race te zien krijgen, zonder veel rust. Het is moeilijk voor te stellen dat een groep meer dan 10 minuten voorsprong heeft aan de voet van de Grand Colombier.
Het kan ook even duren voordat de kopgroep tevoorschijn komt. In etappe 9 was de eerste zet meteen de juiste en heeft niemand de kopgroep ooit nog teruggezien. De teams die zich die dag lieten verrassen, zullen ervoor zorgen dat zo’n scenario zich niet meer voordoet. Bovendien, aangezien het terrein perfect vlak is aan het begin van de etappe, kunnen er altijd formaties zijn om de race te mobiliseren en achter de kopgroep te rijden als ze zelf geen mannetje mee hebben.
Velen van hen zullen hopen om vooraan mee te glippen, om de Grand Colombier met een voorsprong aan te kunnen vatten. Klimmers die geen interesse meer hebben in het algemeen klassement dromen van een coup in de stijl van Michael Woods. Daarom moeten we Chaves, Ciccone, Skjelmose en Bernal extra in de gaten houden. Ook zullen renners als Martin, O’Connor en Landa, die al ver in het algemene klassement staan, risico’s moeten nemen als ze in de top 10 willen komen. Omdat korte etappes aanvallers aanmoedigen, hebben ze een kans om deel uit te maken van de ontsnapping van de dag.
De Fransen zullen er dan weer op uit zijn om zich te profileren op hun nationale feestdag. Valentin Madouas, die de nationale driekleurentrui draagt, zou een kans kunnen maken. En waarom niet Thibault Pinot. De klimmer uit de Franche-Comté regio zal dicht bij huis zijn en zoals we allemaal weten droomt hij nog van één prestigieuze zege alvorens hij zijn fiets aan de haak hangt. Andere namen die het vermelden waard zijn, zijn Latour, die tweede werd op de top van de Puy de Dôme.
Wout van Aert zou ook kunnen meeglippen in de vroege vlucht om zo steun te bieden aan zijn kopman op de laatste klim. Maar zoals we weten kan deze alleskunner ook voor eigen rekening rijden en het afmaken op de top.
Als, net als in 2020, de vluchters worden gegrepen tijdens de beklimming van de Col du Grand Colombier, zou de overwinning moeten gaan naar Pogacar of Vingegaard. De twee renners zijn de beste van het peloton en er zou een enorm gat tussen hen en de vluchters nodig zijn om voorop te kunnen blijven.
