Op de nationale feestdag van België genieten de renners van hun tweede en laatste rustdag in de Tour 2025. Het is het perfecte moment om terug te blikken op twee intense weken vol emoties, verrassingen en Belgische trots. We kijken ook alvast vooruit naar wat nog komt: een slotweek met de Mont Ventoux, de Col de la Loze en een nieuwe Parijse finale over de kasseien van Montmartre.

Twee weken Tour met een Belgisch tintje

Wat een rollercoaster waren de eerste 15 ritten van deze Tour 2025. Als Belgen beleefden een droomstart. Philipsen opende deze tour als winnaar én dan ook leider in het algemene klassement. Daags nadien gaf hij zijn trui door aan ploegmaat Van der Poel, die ‘m met verve verdedigde. Tim Merlier won de massasprint in etappe drie, waarna zijn ploegmaat Remco op dag vijf naar een oppermachtige ritzege tegen de klok snelde. Het bleek echter zijn laatste hoogtepunt: in de 14e rit, diep in de Pyreneeën, stapte hij uit de koers. Volledig leeggereden en onherkenbaar op de flanken van de Tourmalet eindigde zijn droomkoers.

Gelukkig konden we als Belg daags nadien weer opveren: Wellens, die in rit 15 solo aankwam in Carcassonne na een briljante aanval, schonk ons nóg een Belgische zege. Hij kreeg vrijheid van zijn kopman Tadej Pogacar, want die zette de tegenstand in amper drie dagen op enorme achterstand. Twee keer reed hij de concurrentie zoek in bergritten die vooraf als gesloten werden ingeschat. Met punch vanaf de voet van Hautacam én een waanzinnige klimtijdrit smeerde hij Jonas Vingegaard meer dan vier minuten aan en lijkt hij opnieuw ongrijpbaar. De Deen volgt op 4’13, Lipowitz is derde op 7’53.

Opvallend: Team UAE-XRG heeft intussen vijf ritten gewonnen en domineert wederom tactisch de koers. Ze controleren het peloton met ijzeren hand, terwijl hun rivalen van Visma-Lease a Bike probeerden toch aan te vallen. Nu Vingegaard op ruime afstand staat, is ook dat plan zo goed als volledig opgegeven. Toch kon Arensman de hegemonie kort doorbreken met zijn prachtige solozege op Superbagneres in rit 14, iets wat onze Noorderburen een extra oranje-tintje gaf na de klasse van Van der Poel.

Een slotweek met legendarische cols en Parijse verrassing

Na de rustdag in Avignon staat meteen een mythische berg op het programma: de Mont Ventoux. De 16e rit vertrekt in Montpellier en eindigt na 171,5 kilometer op de kale top van de Reus van de Provence. De klim van 15,7 kilometer aan 8,8% wordt meteen een wake-upcall na de rustdag. De 17e etappe tussen Bollène en Valence lijkt dan weer een overgangsrit, maar het is slechts stilte voor de storm.

In rit 18 wacht een monumentale bergrit met drie Alpencols: de Col du Glandon, de Madeleine en als finale de Col de la Loze. Het zorgt voor slechte herinneringen aan Pogacar: de Sloveen viel daar in 2023 compleet stil met de woorden “I’m gone, I’m dead”. Verwacht revanche, net zoals hij deed op Hautacam waar hij ook nare herinneringen aan had. In de 19e rit wordt de klim naar La Plagne het decor voor de finale krachtmeting. Die klim van 17,1 kilometer aan 7,6% is slopend en ligt perfect om klassementsmannen definitief uit elkaar te rijden. Wie hier kraakt, ziet het podium of een top-10 plek verdwijnen.